Ins en Outs stage bij Toevlug

Inmiddels hebben we onze tweede vakantie tijdens het verblijf in Zuid-Afrika. We zijn ontzettend aan het genieten van Kruger Wildtuin, het grootste nationale wildreservaat van Zuid-Afrika.
Nadat onze leraren uit Nederland waren ingekomen om eens een kijkje te nemen bij Toevlug, kwamen we voor een keuze te staan. Langer blijven, ja of nee!? Dit geheel omdat de desbetreffende leraren onder de indruk waren dat het zo goed ging op onze stageplek. Ik zal even kort (poging tot) vertellen wat we zoal doen op stage.

Stage
De afgelopen weken zijn Judith en ik vooral bezig met een van onze grootste praktijkopdrachten uit te voeren. Daarover laten meer. De weken daarvoor hebben ontzettend veel verschillende dingen gedaan binnen Toevlug. Het mooie van onze stageplek is dat we het zelf mochten invullen, zolang het maar aan de competenties voldeed die onze opleiding aan ons stelt. Hier hebben we dan ook goed gebruik van gemaakt om veel te leren.
Beiden hebben we onze eigen lessen gegeven in verschillende disciplines, om de jongeren binnen Toevlug te versterken in hun dagelijkse leven. Ondanks dat ik nu al meer dan 3 maanden in Zuid-Afrika ben spreek ik nog niet baie goed Afrikaans. Dat anderen dit opvallen gebeurt vooral in de lessen die ik met de jongeren heb. Ik begrijp heel goed wanneer ze me niet begrijpen en wanneer wel. Wanneer ze me begrijpen knikken ze (of ze willen laten blijken dat ze me volgen, terwijl ze dat niet altijd doen ;) En wanneer ze me niet begrijpen kijken ze me schaapachtig aan. Lessen die we aanbieden zijn groepsdynamica, emoties, grenzen aangeven, conflicthantering, zelfbeeld en samenwerken. De jongeren verblijven 5 weken bij Toevlug. In die 5 weken krijgen ze tools aangeleerd, zodat ze bewuster worden van de gevolgen van hun drugsgebruik en ermee kunnen leren omgaan. Door duidelijk ‘nee’ te zeggen tegen verkeerde vrienden. Gangsters die dingen van hun vragen om te doen, van drugssmokkelen, spullen stelen tot iemand van een andere gang vermoorden. Ja.. ze groeien niet in de beste omstandigheden op. Vaak weten ze bij een meningsverschil niet veel meer dan het steken van de ander of het gooien van een steen.

Voogdkind
Naast het geven van lessen, zijn we beide voogd geweest van een jongere. Zo had ik als eerste voogdkind een straatkind van 17 jaar oud. Zijn beide ouders waren overleden, waarvan zijn moeder verleden jaar aan Tuberculose. Hij kon niet bij de begrafenis zijn, omdat hij zelf in de cel zat voor een criminele activiteit. Hij gebruikte verscheidene drugs om zich beter te voelen. Via een vrouw met medelijden is hij uiteindelijk bij Toevlug gekomen. In de voogdgesprekken was hij vrij open, maar emotieloos. Hij was heel relaxt in de eerste 2 weken, maar de 3e week kon hij al moeilijker omgaan met de groep. Er waren steeds meer ruzies en hij kon zichzelf moeilijk in toom houden. Uiteindelijk escaleerde het zo dat hij een andere jongere in zijn gezicht sloeg (terwijl die hem juist wou helpen iets duidelijk te maken). Dit deed hij een keer en toen greep een toezichthouder in en hield hem vast. Nadat hij naar buiten was begeleid, kwam hij nog een keer terugrennen om hem nog een keer te slaan. Gelukkig lukte hem dit niet. Hij werd ontslagen van het centrum en er rest voor hem waarschijnlijk niet veel meer dan de gevangenis in de toekomst. Zo sneu loopt het soms bij Toevlug. Je probeert uit alle macht je best te doen, om ze te laten zien dat ze een mooie toekomst kunnen hebben, maar dit aannemen moeten ze nog altijd zelf. Ze geloven vaak niet dat er een mooie toekomst voor hun is weggelegd.

Praktijkopdracht over Nazorg
De laatste paar weken zijn Judith en ik vooral bezig met een grote praktijkopdracht. We kijken naar een net nieuw opgezet nazorgprogramma. Wij gaan mee met collega’s van de jeugdafdeling op bezoek bij jongeren, op hun school. Dit doen we om de jongeren nazorg te bieden en ze te begeleiden in hun worsteling om drugsvrij te blijven. Tot nu toe lijkt het met de meeste jongeren die nu opgevolgd worden goed te gaan. Ook al hebben ze soms weer dagga (canabis) of tik (crystel meth) gebruikt, toch zijn ze niet volledig teruggevallen in hun oude gedrag. Voor deze succesverhalen doe je het als hulpverlener!
Inmiddels hebben we een keus gemaakt. Judith vliegt 14 juli terug naar huis toe (zelfde datum als ze al van plan was). Voor haar zou het ongeveer 3 weken extra zijn en de kosten zouden daar iets teveel voor zijn. Ik vlieg op 19 augustus terug naar Nederland, ik blijf zo’n 6 weken langer dan gepland! Voor mij is het zeker de moeite waard om langer te blijven. Ik kan nog wat langer leren op stage en daar wat opdrachten afronden. En mijn ouders komen ook op bezoek eind juli. Extra genieten dus..! Nu nog hopen dat het winterweer niet zo winters is. Want 2 weken geleden hadden we nog sneeuw op de bergtoppen (prachtig om het weer zo te zien veranderen). Maar er zitten ook gewoon weer temperaturen van 20+ graden bij, met een strak blauwe lucht.

Misschien dat er nog een reisverslag volgt, misschien ook niet. Zoals jullie wel gemerkt hebben is het een tijdje geleden. En er is veel meer gebeurd dat alleen stage ^^, ook wel te zien aan de foto’s op Facebook!

Allesbeste maar weer uit Pretoria!

Matthijs en Judith