Positieve indrukken en heftige gewaarwordingen

Dag lieve mensen,

Hier een tweede reisverslag vanuit Worcester.

De afgelopen dagen zijn we vooral onder de indruk, moe of enthousiast geweest!
Onder de indruk van alle belevenissen bij Toevlug en van de omgeving rondom Worcester (zie de foto’s van Judith op mijn Facebook of op die van haar). Van het weekend zijn we naar Louwhoek geweest en hebben we een geweldig stuk door een vallei gereden tussen bergen in en met een kabbelend beekje in de buurt. Terwijl de lucht straks blauw was en de temperatuur rond de 30 graden.., om maar een indicatie te geven van een gemiddelde dag in Worcester. De temperatuur daalt overigens wel langzaam, het hoge zomerseizoen is voorbij, dus de 35-40 graden zijn we, gelukkig, misgelopen. Want 30 graden is mij warm zat en daar kun je ook prima van genieten hier aan het zwembad ;)
Maar ik zal even switchen van lekkermakerij naar serieuze zaken die ik graag met jullie wil delen. Het is prachtig om te zien hoe Toevlug mensen veranderd van hopeloos naar hoopvol. Vorige week kwam er een patiënt van pak hem beet gooi hem weg 45 jaar oud. Een donker mannetje zonder tanden, maar met een sprankeling in zijn ogen. Ik vroeg hem hoe het met hem ging. Hij vertelde dat het stukken beter met hem ging. Hij zat nu in week 4 en was ‘a changed man’, zoals hij het zelf zei. Hij was heel dankbaar voor de hulp van Toevlug en vooral voor God. Later ga ik verder in op onze stageplek.
Moe waren we vooral na de vliegreis, toen we eenmaal gewend waren aan onze prachtige accommodatie en de omgeving van Worcester viel het moet zijn even mee. Maar de eerste dagen stage waren slopend. We starten de dag vaak om half 8, zodat we het praise and worship moment kunnen meepakken. Tijdens dat moment zit het hele centrum samen in een zaal om liederen te zingen en God te verhogen. Het is fantastisch mooi om te horen hoe zo’n 60 Zuid-Afrikaanse mensen samen zingen, net een meerstemmig koor. Maar hier zijn we niet altijd bij, want dit is door het verkeer en de korte nachtrust behoorlijk lastig om bij te wonen. Daarom beginnen we ook wel eens om 8 uur, dan vind ook het multidisciplinair teamoverleg plaats. Hier zijn zo’n 20 mensen bij aanwezig van alle verschillende velden van expertise, zoals de medische staf, de arbeidstherapeuten en Social Workers (waar wij natuurlijk onder vallen). Daarna begint onze dag pas echt want dan gaan we meelopen met de jeugd, vorige week was dit nog voornamelijk observeren, maar vandaag hebben we al plek voor onze eerste activiteit in het programma gekregen. De dag duurt officieel voor ons tot 16.00 uur, maar onze uren zijn heel flexibel wat betekend dat we ook eerder weg kunnen wanneer er niet zoveel meer te doen is.
De dagen verschillen per week en dag, maar de jeugd krijgt veel therapiesessies, activiteiten of sportlessen en soms uitstapjes om hun horizon te verbreden. De meeste jongeren komen namelijk uit zulke kleine plaatsjes dat ze een behoorlijk beperkt beeld hebben van de wereld. Afgelopen woensdag waren we bijvoorbeeld met ze naar het Boland College in Worcester geweest waar ze uitgelegd kregen welke opleidingen ze ‘zouden’ kunnen doen. Vaak is het in praktijk niet zo rooskleurig en vallen ze veel terug in oud gedrag, maar het doel is duidelijk. De jongeren laten dromen en laten zien dat ze veel meer mogelijkheden hebben dan drugs gebruiken..

De regering
Heel opvallend vanuit de regering is dat er positief gediscrimineerd wordt. Ik dacht eerst alleen met het vinden van werk, maar het blijkt ook voor scholen te zijn. Een blanke moet alles zelf betalen, terwijl een donker iemand enorm gesubsidieerd wordt door de regering. Alleen maken ze nog niet altijd de juiste keuze en gebruiken ze het geld niet altijd voor school. Net als kinderbijslag, dat gebruiken mensen vaak voor hunzelf, vooral wanneer ze arm zijn. Ze werken niet maar kopen er alcohol of spullen voor hunzelf van, en gebruiken het dus niet voor hun kinderen. Wat triest is, want dat is hun voorbeeld. Waardoor het best verklaarbaar is dat ze aan de Tuk (soort Crystel Meth) gaan. Hier kunnen ze namelijk goedkoop aankomen.

Toevlug
Onze stageplek heet Toevlug Rehabilitation Centre of op zijn Afrikaans ‘Toevlug Rehabilitasie Sentrum’. Het is een vrij grote organisatie waar op het moment 6 groepen zijn verdeeld over de weken waar ze in zitten (van week 1 tot 5), daarnaast is er een groep voor de jeugd. In Toevlug komen mensen die verslaafd zijn aan alcohol of drugs. Het bied de mensen een detoxificatie en behandelingsprogramma aan, waarin ze afkicken en leren om betekenis te geven aan hun leven. En er wordt hen gelerd om weer op eigen voeten te staan na hun behandeling. De behandeling is slechts 5 weken, wat ontzettend kort is. Waarschijnlijk komt dit omdat de er zo ontzettend veel verslaafden zijn in Zuid-Afrika. Het mooie van Toevlug is dat geloof een belangrijk onderdeel is van hun werk.
Het was in het begin nog onduidelijk wat wij gingen doen binnen Toevlug, maar er is nu duidelijkheid gekomen. In het begin gaan wij ons voornamelijk op de jeugd richten. De leeftijd van de jeugd ligt tussen de 13 en 18 jaar. Vorige week woensdag waren we begonnen bij de jeugdgroep, dit zijn 7 jongens die toen in week 4 zaten en nu dus in week 5. Deze week is behoorlijk druk, omdat er vandaag (dinsdag) een nieuwe groep jongeren is gekomen die dus in week 1 zitten. Zo’n ‘overlappingsweek’ is 2 keer in het jaar, een nadeel hiervan is dat het erg druk is. Vooral de jeugd is lastig om mee om te gaan, gelukkig hebben we dit nog niet heel nadrukkelijk meegemaakt. Ze zoeken veel fysiek contact met elkaar maar het schijnt dat ze net een keerpunt hadden bereikt van week 3 op 4 voordat wij kwamen. Wat betekende dat ze afgelopen week goed te sturen waren. Deze week zijn ze wat onrustiger, dit is waarschijnlijk te wijten aan dat ze bijna terug naar huis toe gaan. Ondanks dat ik het hier als rustig beschijf hebben we al behoorlijk wat meegemaakt en gehoord over de jongeren. Zo had een jongere vorige week 2 ‘wapens’ gemaakt van ijzerdraad. Hij had deze geslijpen en na een intensief gesprek met de directeur van Toevlug gaf hij toe dat hij er een andere jongere mee wou steken. En zo kom je aan je laatste waarschuwing anders word je zonder pardon op straat gezet. Wat voor de meeste patiënten zeer vervelend kan zijn, omdat ze van de rechter een certificaat moeten halen die ze na 5 succesvolle weken krijgen. Het kan namelijk ook zijn dat patiënten na 5 weken er nog 5 bijaangeplakt krijgen, omdat er in het multi-disciplinair teamoverleg is besloten dat de patiënt niet genoeg ontwikkelt is.
Maar desalleniettemin is het ontzettend leuk om met de jeugd te werken, vandaag hebben we onze eerste activiteit met de jeugd gedaan en ze beloont met muntdrop (wat zeer in de smaak is gevallen). De een wou het bewaren zodat hij er in Europa iets mee kon kopen, terwijl een ander ernaar zat te kijken niet wetende of hij het moest opeten of moest toevoegen aan zijn muntencollectie. Naast dat ze baie leuk meededen zijn ze heel geïnteresseerd in Europa/Nederland en ons. De vragen blijven ons maar om de oren vliegen. Naar merken in Europa, bepaalde voetballers (en ze kenden best wat Nederlandse voetballen wat ik heel opvallend vond)en hoe je bijvoorbeeld een onsje bruin bij de bakker besteld in het Nederlands. Alleen kunnen ze hier in doordraven en moeten we ze af en toe een halt toe roepen. Zo wouden een paar jongeren vandaag maar al te graag uitleggen hoe je moest schelden in ‘Xhosa’ (of Khosa) taal. Wat opzich een prachtige taal is (zoek maar eens een willekeurig filmpje ervan), want in Khosa taal maken ze in de zinnen gebruik van klanken. Door met de tong tegen de onderkant van de gehemelte te klikken of zoiets..
Toch zijn het juist de jongeren waar ik (en ik denk dat ik ook voor Judith kan spreken) heel enthousiast van word. En dat is maar goed ook want we gaan er nog een aardige kluif aan hebben. De meeste jongeren komen dit keer uit Worcester zelf, ik zal kort uitleggen hoe de situatie in Worcester is:
In Worcester schijnt heel veel criminaliteit te zijn. Onze stagebegeleider Marijke heeft ons verteld dat Toevlug in een soort ‘niemandsland’ is gevestigd samen met de rest van de straat. In die straat staan namelijk redelijke huizen vergeleken met het gemiddelde in Worcester. Maar rondom Toevlug heb je heel veel arme wijken met daarin ook heel veel gangs. Zij vertelde over 2 bendes die vaak in gevecht waren, voornamelijk ’s nachts. De lokale krant van Worcester wordt telkens ‘gekleurd’ door moorden. Hier hebben wij verder nog niks van gemerkt en we zullen dit ook niet snel zolang we niet op al te gekke op pad zijn in of rondom Worcester. En onze wijk Fairway Heights is heel veilig. Hier kunnen we de voordeur bijna open laten staan, om maar aan te geven hoe veilig het hier is.
Deze week is er dus een nieuwe groep gekomen en volgende week gaan we hier mee werken. Een probleem zou kunnen zijn dat ze uit verschillende rivaliserende gangs komen. We gaan het zien.
De jongeren schijnen het lastigste te zijn in week 2 en 3, dus het zal me benieuwen. Een leuke uitdaging!

Morgen hebben we nog een dag met een eigen sessie en daarna gaan we eten bij mensen die ons hebben uitgenodigd, wat een grappig verhaal is. Vorige week maandag hadden we een cursus bijgewoond van een kerk en daar wou een jongen ons direct uitnodigen om bij zijn ouders te eten, want die waren een keer in Nederland geweest. Vandaag kwam er iemand bij de receptie van Toevlug en die vroeg ‘where the dutch people’ waren, want hij wou ons uitnodigen voor diner. Maar hij was haastig, dus zou hij nog bellen naar Toevlug later op de dag. Wij waren op dat moment namelijk bij de jeugd. Waarschijnlijk is het dezelfde jongen, maar zo kan het dus gaan. Een uitnodiging van buitenaf door iemand die op bezoek komt op je werk. Donderdag hebben we nog een laatste dag met de oude groep waarbij we gaan braaien, maar daarna hopen we lekker te kunnen kuieren.

Dikke knuffel en groetjes uit Worcester!

Matthijs en Judith